شاید در نگاه خیلی از افراد جامعه، خانه داری و خانه دار بودن یعنی شستن و سابیدن  و فعالیتی ساده و کم زحمت که وقتی از شما نمی برد!

ادامه مطلب 

تغییر رفتار برای دستیابی به هر هدف یا نتیجه ای که می خواهیم مهم است. شاید گفتن جمله تغییر رفتار ساده باشد، اما برای بسیاری از ما تحقق آن بسیار سخت است.

نتایج پژوهشی (Kunal Bhattacharya et al, 2016) نشان می دهد که 25 سالگی اوج دوستی و ارتباطات ما انسان ها است. از این سن به بعد  انسان ها میل به کاهش ارتباطات خود با دیگران و حلقه دوستان خود را دارند.

روش جمع آوری اطلاعات بدین صورت بوده که پژوهشگران (مشترک بین دانشگاه آلتوی فنلاند و دانشگاه آکسفورد انگلیس) اطلاعات تماس تلفنی 3.2 میلیون کاربر اروپایی را تحلیل و بررسی کردند (بدون دسترسی به اطلاعات خصوصی) تا ببینند که افراد در کدام دوره از زندگی، ارتباطاتشان بیشتر و قوی تر است.

نتیجه این بررسی نشان داد که:

25سالگی اوج فعالیت های ارتباطی و دوستی ما است.

اما از 25 سالگی به بعد این ارتباط ضعیفتر می شود، شاید به این علت که وقت بیشتری بروی فرزندان یا شریک زندگی خود اختصاص می دهیم.

این روند تا 45 سالگی ادامه می یابد ولی از 45 تا 55 سالگی به حد تعادل می رسد و دوباره از 55 سالگی به بعد این کاهش روند ارتباطی شدت بیشتری به خود می گیرد.

تحلیل دیگری که می شود از نمودارها برداشت کرد این است که:

تعداد دوستان مردان جوان زیر 35 سال از تعداد دوستان زنان زیر 35 سال بیشتر است ولی این روند بعد از 35 سالگی معکوس می شود. (مراجعه شود به نمودار b)

البته این آمار در مناطق مختلف نتایج متفاوتی می تواند داشته باشد، با این وجود بنظر می رسد این روند تا حدودی در مناطق مختلف جغرافیایی ثابت باشد.

احسان سلطان محمدلو

منبع

آزمایش لپر در مورد تأثیر جایزه برانگیزش

یک سؤال مهم در مطالعات مربوط به انگیزش این است که آیا پاداش بیرونی، علاقه و انگیزش درونی برای فعالیت را کاهش می دهد؟

پیرو و همکارانش در مطالعه ای کلاسیک این موضوع را بررسی کردند(1973). آنها به دانش آموزان پیش دبستانی این فرصت را دادند که با ماژیک های نوک نمدی نقاشی بکشند. بسیاری از آنها این کار را بااشتیاق انجام دادند. سپس آنها را به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم کردند : به یک گروه گفته شد که اعضا در ازای تصویری که برای یک بازدید کننده بکشند، جایزه دریافت می کنند.

به یک گروه به طور غافل گیرانه همان جایزه را می دهند ( جایزه به نقاشی بچه ها ربطی ندارد) و گروه دیگر جایزه ای دریافت نکردند. طی چهار روز مشاهده گرها فعالیت های بچه هایFree – play را ثبت کردند. بچهایی که در ازای نقاشی جایزه دریافت می کردند زمان بیشتری برای نقاشی ها با ماژیک صرف می کردند نسبت به دو گروه دیگر.

متولیان پیشنهاد دادند که وعده پاداش بیرونی برای فعالیتی که به طور درونی مورد علاقه افراد است ممکن است با القاء انتظار جایزه در ازای انجام آنچه که قبل از آن بدون پاداش آنرا انجام می دادند، علاقه درونی آنها را کاهش دهد.

در یک مطالعه دیگر (گرین و لپر،1974) این نتیجه حاصل شد که دانش آموزان از اینکه آنها از طریق آینه یک طرفه مشاهده می شوند، تأثیر کاهنده مشابهی بر تأثیر پاداش وعده داده شده داشت.

جایزه

آیا پاداش انگیزه درونی را ازبین می برد؟

برای فهم نتایج این مطالعات یاد آوری شرایط مطالعه مهم است. دانش آموزانی که برای این تحقیق ها انتخاب شده بودند، برای استفاده از قلم ها علاقه درونی شان داده بودند.

کسانی که این علاقه را نداشتند از آزمایش ها کنار گذاشته شدند. همچنین کار باقلم نوک نمدی به بسیاری از تکالیف مدرسه شباهتی ندارد.

بسیاری از کودکان نقاشی در خانه را دوست دارند، امّا تعداد کمی حتّی آنها که به موضوعات مدرسه علاقه مندند به طور مستقلانه گرامر و نگارش را مطالعه می کنند، روی مسائل ریاضی کار می کنند یا ظرفیت عناصر شیمیایی را یاد می گیرند.

علاوه بر این برای مثال بسیاری از دانشمندان بسیار خلاق و خود انگیخته به دفعات زمانی که تحصیل پاداش را به شکل نمره دریافت کردند یا به صورت جوایز علمی و بورسیه برای انجام کارهای علمی و همه هنرمندان موفق در مقاطعی به خاطر آثار و خلاقیت های هنری شان جایزه و پاداش دریافت کرده اند.

بیل کوسبی علاقه اولیه خود به قصّه گویی را به پدربزرگش نسبت می دهد که برای او داستان هایی از کتاب مقدس می گفت و سپس اگر خوب گوش می داد، به او جایزه ای می داد. این پاداش ها علاقه درونی او به قصه گویی یا گوش دادن به داستان ها را کاهش نداد.